Manganino estas varmarkita nomo por alojo de tipe 86% kupro, 12% mangano kaj 2% nikelo. Ĝi unue estis disvolvita de Edward Weston en 1892, plibonigante sian konstanton (1887).

Rezista alojo kun modera rezistiveco kaj malalta temperaturo koeficienta. La rezisto/temperatur -kurbo ne estas tiel ebena kiel la konstantanoj nek la korodaj rezistaj proprietoj estas tiel bonaj.

Manganina folio kaj drato estas uzataj en la fabrikado de rezistiloj, aparte ampermetroshunts, pro ĝia preskaŭ nula temperatur -koeficiento de rezista valoro [1] kaj longtempa stabileco. Pluraj manganinaj rezistiloj funkciis kiel la jura normo por la ohm en Usono de 1901 ĝis 1990. [2] Manganina drato ankaŭ estas uzata kiel elektra konduktilo en kriogenaj sistemoj, minimumigante varmotransigon inter punktoj, kiuj bezonas elektrajn ligojn.

Manganino ankaŭ estas uzata en mezuriloj por studoj pri altpremaj ŝokaj ondoj (kiel ekzemple tiuj generitaj de la detonacio de eksplodaĵoj) ĉar ĝi havas malaltan streĉan sentivecon sed altan hidrostatikan preman sentivecon.