Manganin estas varmarka nomo por alojo de tipe 86% kupro, 12% mangano, kaj 2% nikelo. Ĝi unue estis evoluigita fare de Edward Weston en 1892, pliboniĝante sur lia Constantan (1887).

Rezista alojo kun modera resistiveco kaj malalta temperaturkoeficiento. La rezisto/temperatura kurbo ne estas tiel plata kiel la constantanoj nek la korodrezistaj trajtoj ne estas same bonaj.

Manganin-tavoleto kaj drato estas uzitaj en la fabrikado de rezistiloj, precipe ampermetroŝuntos, pro ĝia preskaŭ nula temperaturkoeficiento de rezistvaloro [1] kaj longperspektiva stabileco. Pluraj Manganin-rezistiloj funkciis kiel la laŭleĝa normo por la omo en Usono de 1901 ĝis 1990.[2] Manganindrato ankaŭ estas utiligita kiel elektra direktisto en kriogenaj sistemoj, minimumigante varmotransigon inter punktoj kiuj bezonas elektrajn ligojn.

Manganin ankaŭ estas uzita en mezuriloj por studoj de altpremaj ŝokondoj (kiel ekzemple tiuj generitaj de la detonacio de eksplodaĵoj) ĉar ĝi havas malaltan trostreĉsentemon sed altan hidrostatikan premsentemon.